Według map z lat 1940 - 1945 roku. Na terenie naszego sołectwa znajdowały się ,aż 3 cmentarze.

Pierwszy znajdował się na terenie obecnego cmentarza i sięgał do drogi biegnącej wzdłuż Szkoły .

W listopadzie na grobach pojawiają się zawsze zapalone znicze i świeczki.

Drugi był obok " białej szkoły " za Boiskiem Wielofunkcyjnym , natomiast trzeci w okolicach rzeki Noteć. W tamtym czasie znajdowały się budynki przy rzece Noteć obecnie na polach , gdzie okoliczni mieszkańcy mieli tam swój pochówek.

Gustav Virus był właścicielem ziemskim, mieszkał pod dzisiejszym numerem 136; do dzisiaj to miejsce zwane jest "Majątkiem".

W 1945 roku  Gustav został zastrzelony podczas ucieczki przed żołnierzami Armii Czerwonej.

Został pochowany  przy jeziorze Gostomie.

Na podstawie :https://www.facebook.com/goscim

W naszej miejscowości znajdował się rónież drugi pomnik.

Był to Pomnik Cesarza Wilhelma I, poświęcony poległym w wojnach z lat 1864, 1866 i 1870-71.

Znajduje się ono w pobliżu jeziora Łąkie i zanikłego już jeziorka Granicznego.Położony był na płd - wsch.od Jeziora Lunkensee (obecnie oddz.259 ) W drugiej połowie lat trzydziestych wznosiły się tam baraki obozu R.A.D. Abteilung 5/46 Gottschim.  Obóz ten został założony w 1933 r., a w 1937 r. przeniesiony do Lichenia (gm. Strzelce Krajeńskie), natomiast zwolnione budynki przeznaczono na obóz pracy dla kobiet. Dziś widoczny jest tu spory splantowany plac porośnięty kilkudziesięcioletnimi sosnami i schodki prowadzące do podziemnego pomieszczenia którego nie mogłem spenetrować z braku jakiegokolwiek źródła światła. Myślę, że nie był to schron, a raczej magazyn ziemiopłodów na potrzeby obozu.   R.A.D. - Reichsarbeitsdienst była organizacją stworzoną po dojściu do władzy w Niemczech przez NSDAP. Kierownictwo partii zainteresowało się wtedy działalnością Konstantina Hierla prowadzącego wśród młodzieży działalność polegającą na kształtowaniu jej postaw obywatelskich poprzez pracę. Początkowo do organizacji prowadzony był zaciąg ochotniczy. W 1935 r. wprowadzono w III Rzeszy obowiązek sześciomiesięcznej pracy na rzecz państwa, a obowiązek ten miał być wypełniony przez pracę w Reicharbeitsdienst. Obowiązkowi podlegali mężczyźni w wieku 18-25 lat, a od września 1939 r. również kobiety. Służba Pracy Rzeszy była traktowana, jako honorowy obowiązek dla narodu niemieckiego, tak więc junacy pracowali nieodpłatnie na rzecz państwa. Najczęściej były to prace melioracyjne, uprawa roli i prace gospodarcze.Junacy byli umundurowani i skoszarowani w utworzonych w tym celu obozach.
Od 26.06.1935. objęła całą młodzież od 18 - 25 roku życia "zamiana łopaty na karabin".    Najbliżej tego obozu położona była osada Koza i nieistniejąca już dziś leśniczówka nad Jeziorem Łąkie. Właśnie od Kozy do Jeziorka Granicznego i dalej do Łąkiego prowadzi imponujący długością i rozmiarami kanał melioracyjny mający odprowadzać z tamtejszych pól i łąk nadmiar wody, sądzę że jest on dziełem junaków z R.A.D.

W naszej miejscowości istniało Wiejskie Kino Stałe. Obsługiwali je p. Dyda oraz p. Krama.

W czasie I Wojny Światowej wojska niemieckie straciły ponad 2 miliony żołnierzy. Z każdej wioski zginęło przynajmniej kilka osób i im, w prawie każdej wiosce, stawiano pomniki. Czczenie pamięci żołnierzy - ofiar walk narodowo-wyzwoleńczych i wojen, rozpoczęło się od 1813-1815 r., tj. od czasów wojen napoleońskich.

Początkowo były to epitafia (umieszczane w kościołach), na których nanoszono nazwiska wojskowych ofiar wojny. Ważnym Impulsem do tego, były strofy wiersza z 1813 r. „Wezwanie” poety śląskiego i żołnierza Teodora Koernera „Vergiß, mein Volk, die treuen Toten nicht ” (Nie zapomnij, mój narodzie, o wiernych zabitych”). W wierszu „Wezwanie” Korner wzywał do ozdobienia urny z prochami poległych bohaterów wieńcem z liści dębowych (sam zginął wkrótce). Taki wieniec (także orzeł, krzyż żelazny, potem hełm) był elementem graficznym epitafiów od 1815 r. Potem po wojnach z 1864, 1866 i 1871 i głównie po 1918 r. oprócz epitafiów kościelnych, rozpoczęto we wsiach budowę pomników. Były one umieszczane obok kościołów, cmentarzy, na placach, rozwidleniach dróg itd.

Pomniki te miały najczęściej kształt prostopadłościanów lub zbliżony do obelisku, z wykutymi nazwiskami. Niektóre były wykonane w postaci dużego głazu. Po 1945 r. zostały one zniszczone (szczególnie wykonane z cegły), lub częściowo rozebrane. Niekiedy zrywano z nich inskrypcje, orły, skuto napisy, krzyże żelazne i hełmy. Po pewnym okresie, niektóre z nich zostały "zagospodarowane" na obiekty kultu religijnego. W ostatnich latach, pozostałe pomniki przyozdabia się nową polską inskrypcją, wskazującą że jest to pomnik poświęcony ofiarom II Wojny Światowej. Na niektórych, taki napis jest dwujęzyczny (także niemiecki). W naszej miejscowości pozostałości znajdują się przy kościele ( część dolna) .